Biltstraat 166
3572 BP Utrecht
030 - 272 30 22
info@verteltheater.nl
of neem contact op: 030-272 30 22 /info@verteltheater.nl
Een theatrale voordracht over de mantelzorger van een Alzheimerpatiënt
‘Ik wil gezien worden. Ik wil gehoord worden. Ik ben een mantelzorger van een dierbare.’
Kees schreef dit stuk om mantelzorgers de aandacht te geven die ze verdienen. Hij maakt duidelijk wat een mantelzorger van een dierbare zoal doormaakt. Dat ontroert, ontlokt soms een lach en biedt vooral herkenning.
Bij het nagesprek kan ook een arts of verpleegkundige aanwezig zijn, waardoor De Mantel der Liefde’ ook een helder beeld geeft over het verloop van de ziekte van Alzheimer en de emotionele gevolgen daarvan. Dat geeft veel stof tot napraten voor zowel mantelzorgers als professionele zorgverleners.
De Mantel der Liefde’ is met succes opgevoerd in verpleeg- en verzorgingstehuizen, woonzorgcentra, Alzheimer Cafés en op diverse Hogescholen.
“Het was een prachtige voorstelling en heeft iedereen naar de keel gegrepen. Vooral de realistische, niet verbloemde visie op leven met alzheimer was prachtig en ongetwijfeld een steun voor velen”.
Kim Nees Cultuurbeleidscoordinator gemeente Steenokkerzeel (Be)
‘ De voorstelling was een groot succes. Het publiek was geraakt!’
Mantelzorg Centrale Almere
Prachtig verhaal, echt heel erg mooi. Ik was onder de indruk van zijn verhaal. Hij bracht het, gezien de zwaarte van het onderwerp, relatief luchtig, maar toch met heel veel gevoel. het raakte mij echt.
Acteur Luca van Loenen (zoon van Kees) heeft de voorstelling van Kees van Loenen overgenomen, in regie van Stijn Dijkema.
Kees werkt al jaren samen met zijn zoon Luca in het Leertheater, en Luca begeleide Kees jarenlang bij zijn voorstellingen ven De Mantel der Liefde, en kent de voorstelling door en door. Luca speelde de voorstelling al een aantal malen.
Luca is in 2018 afgestudeerd als acteur. Naast verschillende rollen in theaterstukken, is hij vooral werkzaam als trainingsacteur. Zijn liefde voor de authenticiteit van elk mens, zorgde ervoor dat hij als trainingsacteur is gaan werken. Hierdoor groeide hij snel door naar de rol van trainer. Hij gelooft dat communicatie alleen een doel dient, indien men verbonden is met wat men zegt en daardoor verbonden is met de ander. Alleen dát verdiept het contact. Hij wil met Het Leertheater mens, organisatie en maatschappij op een dieper niveau met elkaar verbinden. “Wanneer iets vanuit jouw pure zelf komt, zijn lichaam en geest het eens met de woorden die jouw mond spreekt.”
Is auteur en acteur, en schrijft theatrale teksten die hij zelf voordraagt en speelt.
“Ik geef woorden aan het ondraaglijke, het onbespreekbare. Door te vertellen over mijn persoonlijke ervaringen, of door mijn personages te laten delen over hun diepe, innerlijke roerselen.”
Daarna nodigt Kees het publiek uit om het gesprek aan te gaan. Kees verzorgt het nagesprek, hij stelt vragen en brengt de dialoog op gang. “Praten over wat je raakt of over wat moeilijk is, creëert wederzijds begrip en brengt mensen nader tot elkaar. En precies dat wil ik bereiken.”
Kees van Loenen maakte jarenlang zijn eigen solo voorstellingen waarmee hij langs vele theaters door Nederland en België toerde. In 1985 werd hij genomineerd voor de Hans Snoeckprijs.
Daarna was hij vast acteur bij Theatergroep Het Waterhuis, waar hij zich ontwikkelde zich als toneelschrijver en regisseur. Het stuk over kindsoldaten ‘De Meisjes van Aboke’ maakte furore en zijn tekst werd in 2001 genomineerd voor De 1000-Watt-Prijs.
