Meneer Zee

Doet mensen geloven met wijdopen ogen. 

Meneer Zee houdt van vertellen, van het worstelen met woorden, het zoeken van zinnen, terwijl hij ze vormt met zijn mond en met zijn stem, die stijgt en daalt en sluipt en slaat en streelt en af en toe een sprintje trekt. Mensen doen geloven met wijdopen ogen. Prevelende lippen. Een hart dat slaat op zijn ritme.

Al meer dan vijftien jaar schuimt Jan de Maeyer als Meneer Zee in Vlaanderen scholen en bibliotheken af met zijn vertellingen, al dan niet opgesmukt met muzikanten, kunstenaars en filosofen. Per jaar kijkt hij meer dan tienduizend luisteraars in de ogen. Hij vertelt voor wiebelkonten van drie, speelvogels van zes, lachbekken van negen, mopperkonten van twaalf, criticasters van vijftien… Kortom voor alle leeftijden.  

ISLA de MONA  

Mona woont met opa in een vuurtoren, op de rode rotsen, vlak aan zee. Wanneer beneden in het dorp de lichten uitgaan, gaat boven bij hen het grote licht aan. Dan vertelt opa verhalen over papa en mama, die Mona telkens opnieuw wil horen. Ze schildert ze in beelden op de muur van haar ronde kamer. Op een avond huilt opa bij Mona in haar schoot. Wanneer ze zich te slapen legt, hoort het meisje de zee op haar muur ruisen, voelt ze de zon branden, ruikt ze de geur van het hout van haar vaders schip. Ze pakt verf en borstels, schildert een paar bollende zeilen en vaart weg. 

Een kindervoorstelling als ode aan de kunst. Omdat alles wat mooi is, een beetje lelijk is. En alles wat lelijk is, een beetje mooi. Met 3D-tekeningen en live muziek.